Volgens De Witte komt er steeds meer bewustzijn en urgentiebesef voor het thema migrantenouderen. ‘’Het zogenaamde cultuursensitieve denken en doen ontstaat steeds meer’’, vertelt hij. Dit gebeurt zowel binnen het netwerk van zorgprofessionals als binnen het netwerk van migrantenouderen zelf. De Witte: ‘’Deze twee werelden herkennen en erkennen elkaar steeds iets meer.’’ Samen met Rob de Geest en Karin Dijkstra besprak hij op 25 juni al wandelend het Overijsselse project In2Werelden, waarin samen met ouderen met een migratieachtergrond wordt gewerkt aan initiatieven op het gebied van wonen, welzijn en zorg. Een thema dat volgens De Witte hoog op de Provinciale agenda staat. ‘’Als je ziet hoeveel projecten we draaien rondom migrantenouderen, dan kun je wel zeggen dat het op mijn terrein een van de belangrijke thema’s is.’’
In Rivierenwijk in Deventer loopt momenteel een van de In2Werelden-projecten van Saxion. Karin Dijkstra vertelt tijdens de wandeling over het belang van dit onderzoek. De Witte herkent dit: ‘’De gemeente Deventer kent zeer grote gemeenschappen van migranten en migrantenouderen, die in het verleden veel voor Nederland hebben betekend, en nu nog steeds betekenen. Ik denk dat we dat een beetje vergeten zijn. Dat klinkt misschien harder dan ik het bedoel. Maar het is een totaal andere cultuur, waarbij je merkt dat een zorg- of hulpvraag stellen bij hen niet altijd vanzelf gaat. En daar moet je juist aandacht voor hebben en tijd in steken.’’
Hoe dit aan te pakken en hoe je deze twee werelden bij elkaar brengt is soms ook een beetje experimenteren, vindt De Witte. ‘’Niets is zo complex als twee culturen elkaar te laten leren kennen, vooral waar het gaat om kwetsbaarheid. Deze ouderen zijn heel trots. Dat merkte ik ook tijdens een werkbezoek aan IMEAN Care, een van de partners van In2Werelden. Deze ouderen hadden veel klachten en zorg nodig en toch kwamen ze daar niet zelf mee. Ze wilden me liever overtuigen dat ze nog springend de trap op konden. Die trots kan goede zorg in de weg staan.’’
Na de wandeling sluit Josselien Verhoeve van Stichting Pelita aan bij het gesprek. Zij vertelt over Indische en Molukse ouderen, waarvoor Stichting Pelita zich inzet. Roy de Witte merkte tijdens dit gesprek dat de behoefte aan erkenning van de Molukse gemeenschap heel diep zit. Dit actuele thema, de erkenning van het leed van de Molukse gemeenschap, is soms best lastig om mee om te gaan, vertelt ook Verhoeve. Als typerend voorbeeld voor de groep ouderen waarvoor Pelita zich inzet, wordt een aanvraag-gesprek met een WMO consulent voor een traplift genoemd. Een oudere dame zag er tijdens dit gesprek fris en vitaal uit, het huis was netjes opgeruimd. Hierdoor leek het alsof alles goed ging. Terwijl een aanvraag voor een traplift door een professional niet zomaar gebeurt, weet ook De Witte. Maar de WMO consulent keek alleen naar het plaatje en heeft op basis daarvan de aanvraag afgewezen. Het advies van Verhoeve aan de bestuurders is dan ook om door de bubbel van het ideale plaatje heen te durven prikken. Verhoeve: ‘’Als een professional zo’n aanvraag doet, dan is dat niet voor niets. Het is belangrijk om rekening te houden met de achtergrond van deze ouderen.’’
Voor De Witte zijn deze verhalen nuttig, vertelt hij. Want daaraan zie je volgens hem dat het bewustzijn op een aantal gebieden nog klein is. En de provincie vindt het belangrijk om daar iets aan te doen. De Witte: ‘’Het helpt om als bestuurder echt onderdeel van projecten te willen zijn, in plaats van ze enkel te draaien. En door het thema op tafel te leggen. Onderdeel daarvan is ook het cultuursensitief zijn als bestuurder. Met elkaar zijn we dan een olievlek aan het creëren.’’
Volgens de gedeputeerde is het daarom zinvol om mensen te zien en te spreken over dit thema, en ook om Saxion daarin te volgen. De Witte: ‘’Saxion doet aan verkenning, onderzoek en storytelling rondom dit thema. Dat is onwijs interessant. Ook voor mij als bestuurder geeft het zingeving en inzicht om deze verhalen te horen.’’
Ook wordt de slechte vertegenwoordiging van ouderen met een migratieachtergrond binnen de lokale politiek nog benoemd. De Witte: ‘’Je hoeft geen onderzoeker te zijn om te constateren dat de politiek vooral vertegenwoordigd wordt door de witte, iets oudere mannen. Hoe kunnen we zorgen dat lokaal bestuur diverser en inclusiever wordt? Dat is belangrijk om te bespreken. Want dit is geen afspiegeling van de samenleving. Dat maakt de democratie niet per definitie fitter.’’
Binnen In2Werelden wordt samengewerkt met de ouderen zelf. Dat is volgens De Witte zeker van belang. Het gesprek met deze ouderen aangaan en samenwerken aan die relatie is cruciaal, volgens hem. Daarom doet hij nog een appèl richting de migrantenouderen zelf. ‘’Het klinkt zo vanzelfsprekend’, zegt hij. Maar van De Witte mogen de ouderen het podium pakken en vragen stellen. ‘’Zij hebben zeker dit recht, gezien wat ze voor Nederland en de samenleving hebben betekend. Deze ouderen zouden op allerlei niveaus de verbinding met de overheid moeten, kunnen en durven maken.’’ Daarom is De Witte ook zeker bereid, om zonder eigenbelang en vanuit zijn bovenlokale rol, het gesprek aan te gaan met de ouderen.
